Opgroeiende met twee oudere broers, weet je dat je altijd gaat verliezen bij spelletjes. Ze waren altijd veel te ambitieus en wisten natuurlijk ook veel meer dan ik. Daarnaast hebben ze beiden een sterk wiskundig inzicht, wat blijkbaar handig is bij spelletjes, en kan ik nog niet eens de wortel van twee herkennen. Goed, toen we een potje tafeltennistafel gingen spelen, zag ik natuurlijk al mijn hele verleden voor mij afspelen. No thanks, zei ik. Geen zin om mee te doen aan een spelletje waar ik bij voorbaat al weet dat ik aan de verliezende hand ben. Maar ze haalde me toch over en binnen no time stonden we daar met z’n vieren (onze vader deed ook mee) rond de tafeltennistafel. Ik was verrassend goed, eerst zeiden ze nog dat het lag aan waar ik stond. Wat nonsens was. Toen we dus maar om gingen draaien besefte ze dat ik waar dan ook, gewoon erg goed ben. Ik was ook een beetje verbaasd haha, dit was voor het eerst dat ik iets van mijn broers had gewonnen. Al dat afzien van vroeger kon ik ze nu dus lekker in hun gezicht wrijven. We hebben erg hard gelachen, het was weer als vanouds, lekker plagen, maar ontzettend gezellig. We hebben nu al besloten een rematch te gaan houden over drie weken.

pingpongtafel